متشکرم!

پنجاه و سه قدم ، سه تا پله ، چهار قدم ، چهارده تا پله ، دو قدم ، سیزده تا پله ، یازده قدم ، ده تا پله و در آخر چهارده قدم!
این کوتاه ترین مسیریه که شما می تونید خودتونو از درِ حیاط هنرستان - همون که من توش درس می خوندم - به درِ ساختمون هنرستان برسونید.بعد از اونهمه پارازیت و چه و چه. البته با دو تبصره و یک تک ماده ، دیگه لازم نیست این مسیر گند رو برم و بیام.یعنی دیگه لازم نیست عمرمو هدر کنم،این همه ویتامین حیف و میل کنم و خیلی چیزای دیگه.همانا من فارغ التحصیل شدم!
خدا حافظ ناظم، خدا حافظ مدیر، خدا حافظ معلم عربی ،خدا حافظ معلم درس شیرینه مهارت های زندگی(!)، معلم زبان ، معلم ریاضی ، دفتر دار ، دربون و همه و همه.دیگه حتی ریخت نحس هیچ کدومتون رو نمیبینم!
ولی این آخرش نیست،همه زندگی یه جورایی فاجعه اس!*


*کیوسک